آخرین اخبار و تحولات بازارهای جهانی در هفته گذشته مهمترین رویداد هفته گذشته جلسه بانک مرکزی اروپا و تصمیم‌گیری درخصوص میزان افزایش نرخ بهره بود. در این جلسه مطابق انتظار تحلیلگران برای سومین هفته متوالی نرخ بهره افزایش یافت و با 0.75 درصد افزایش نرخ بهره اصلی به 1.5 درصد رسید. همچنان بانک‌های مرکزی جهان ابزار نرخ بهره را کارآمدترین ابزار برای کنترل تورم می‌دانند. از اصلی‌ترین مضرات این رویکرد در سال‌های گذشته ایجاد سیکل‌های رونق و رکود در اقتصاد جهانی بوده است؛ هر چند این‌بار اعضای بانک‌های مرکزی کشورهای بزرگ امیدوارند با افزایش با ملاحظه نرخ بهره همگام با تغییرات شاخص‌های اقتصادی بتوانند احتمال رکود فراگیر در اقتصاد جهانی را ضعیف‌تر کنند اما در عمل شرایط نشان می‌دهد اقتصاددان‌ها در کشیدن ترمز تورم بدون انداختن بازار‌ها در ورطه رکود چندان موفق نبوده‌اند. در پی انتشار شاخص آینده‌نگر PMI اتحادیه اروپا و آمریکا مشخص شد که شتاب حرکتی اقتصادها به سمت رکود بیشتر شده است. متوسط شاخص PMI تولید در اتحادیه اروپا در ماه اکتبر بر روی 46.6 قرار داشت در حالی که عدد قبلی 48.4 بود و شیب نزولی کمتری را نشان می‌داد. در بخش خدمات نیز اوضاع بهتر نبود. شاخص PMI در سطوح پایین‌تر از 50 ماند. در حالی کاهشی شدن رشد اقتصادی و شتاب رکود در ماه اکتبر در اتحادیه اروپا بیشتر شده است که تحلیلگران معتقدند با توجه به افزایشی بودن قیمت‌ها و افزایش هزینه زندگی در اروپا تورم توام با افزایش نرخ بهره و رکود در اروپا گریبان‌گیر اقتصاد حوزه یورو در فصل زمستان خواهد بود. در آمریکا شاخص PMI بخش تولید و خدمات ماه اکتبر کاهشی بیش از انتظار را تجربه کرد. از هفته‌های گذشته تحلیلگران معتقد بودند که آمریکا به زودی وارد رکود خواهد شد و تداوم سیاست سختگیرانه افزایش نرخ بهره زنگ خطر رکود را به صدا در آورده است اما رشد شاخص‌های اقتصادی اعضای فدرال رزرو را در در دفاع از سیاست‌های انقباضی قاطع‌تر کرده بود اما اکتبر فرق داشت بازار با شیب بیشتری به سمت رکود حرکت کرد و شاخص مدیران خرید، شاخص سفارشات و شاخص سرانه مصرف شخصی افت قابل توجهی داشتند. از دیگر شاخص‌های مهمی که رونق و رکود اقتصاد جهانی را با آن می‌سنجند شاخص حمل و نقل دریایی بالتیک است این شاخص نیز در هفته گذشته شتاب نزولی بیشتری به خود گرفت و در سطح 1534 واحد ایستاد. گاز طبق اعلام کشورهای اروپایی ذخایر گاز LNG 100 درصد پر شده است و تقاضای بیشتری برای گاز در اتحادیه اروپا وجود ندارد. از اخبار عجیب هفته گذشته مربوط به صف طویل کشتی‌های LNG برای تخلیه بار بود که باعث سقوط قیمت گاز و حتی معامله در قیمت‌های زیر صفر و منفی 15 یورو در هر مگاوات ساعت بود! و بیش از 15 دلار به هر کسی تعلق می‌گرفت که بتواند یک مگاوات ساعت گاز را در بنادر با خود ببرد و کشتی‌ها را به تخلیه نزدیک کند! در مقابل به نظر می‌رسد زمستان برای ایران به راحتی اروپا نخواهد بود و ما با کسری گاز مواجه هستیم و باید دید این کسری برای امسال نیز با قطع گاز صنایع برطرف می‌شود یا دولتمردان برای آن راه‌حلی جستجو می‌کنند. فلزات علی‌رغم تضعیف دلار در هفته‌های گذشته و تقویت یورو، بازارهای فلزات به دلیل سایه افکندن رکود بر سر اقتصاد جهانی، از این محل سود نبردند و طی معاملات هفته گذشته جوی متعادل رو به منفی را پشت‌سر گذاشتند. آمارهای اقتصادی چین با شفافیت کافی به بازار نمی‌رسد و تحلیلگران انتظار دارند در عمل شرایط بدتر از گزارش‌ها باشد، همچنین رکود در مناطق دیگر جهان کاملا مشهود است و تردیدهای جدی درخصوص قوی ماندن تقاضا در سال 2023 وجود دارد. در مقابل هرچند دلایلی که از قیمت‌ها حمایت می‌کنند به قدرت دلایل نزولی نیستند اما به هر جهت وجود آنها را نمی‌توان نادیده گرفت. از این دلایل می‌توان به افت شدید قیمت‌ها و عدم صرفه تولید، اخلال در عرضه و کاهش ذخایر فلزات اشاره کرد. به طور کلی در کوتاه‌مدت برای بازار فلزات رشد قابل توجهی انتظار نمی‌رود و ادامه روند نزولی برای فصل چهارم 2022 محتمل‌تر است. نفت در پی اعلام کمیسیون بهداشت ملی چین پس از ثبت 1506 مورد جدید ابتلا به کرونا مناطق آلوده مجدد قرنطینه شدند تا بازار نفت و کامودیتی واکنش‌های منفی به این موضوع نشان داده و هفته ملتهبی را پشت‌سر بگذارند. بازارهای جهانی تا حدود زیادی متاثر از شرایط رونق و رکود در اقتصاد چین هستند. اما تفاوت بازار نفت با دیگر بازارهای کامودیتی در مدیریت التهاب‌های منفی و قدرت بالای چانه‌زنی کارتل‌های نفتی است. این شرکت‌های قدرتمند نظیر اکسون، موبیل، شورون و اکینور با وجود اینکه قیمت‌های بالای 70 دلار صرفه کافی را برای تولید ایجاد می‌کند از کاهش قیمت‌ها خودداری کرده که این موضع موجب اعتراض کشورهای مصرف‌کننده غربی شده است. طرف‌های غربی تلاش می‌کنند با مدیریت ذخایر استراتژیک خود قیمت نفت در بازار را مدیریت کنند اما اغلب دست بالاتر با کشورهای عضو اوپک پلاس و کارتل‌های نفتی است و تنها کاهش تقاضای چین برای این شرکت‌ها تهدید جدی محسوب می‌شود.